Stad van leed en littekens
Oké, stel je voor: je loopt Beverwijk binnen. Niemand doet dat vrijwillig, maar stel. Alsof je verdwaald bent en Google Maps je haat. En dan voel je ineens iets raars. Geen opluchting, geen nieuwsgierigheid. Medelijden. Met een stad. Ja toch, wie voelt dat nou? Medelijden met een stad. Maar ik meen het, Beverwijk verdient medelijden. […]
De eerste dag
06:30 uur. Wekker. Alsof je wakker wordt geschud door een vijand, niet door een telefoon. 07:00 uur beneden. Twee kinderen tegenover me aan tafel, ogen halfdicht, cornflakes die als beton in de kom liggen. Ikzelf ook nog niet helemaal mens. Niemand wil dit, maar iedereen doet alsof. 08:00 uur jas aan, schoenen aan, tassen mee. […]
De weegschaal weegt niet
Shit. Ik heb een vriend.Een nieuwe vriend. Hij is iets ouder dan ik. Niet veel. Maar genoeg om te zien dat zijn ogen iets dragen wat de mijne nog niet kunnen tillen.Hij kwam ooit uit het midden van Turkije. Te jong om het woord ‘heimwee’ te kennen, te klein om te begrijpen dat je je […]
Ome Ronnie
Ik las laatst een column van Ronald Plasterk. Vroeger vond ik oom Ronnie – zoals Powned hem graag voor paal zette – altijd wel een guitige verschijning. Een soort professor die per ongeluk in de politiek beland was, met zijn jas nog open en zijn schoenen ongewassen. Maar tegenwoordig is hij fulltime vaandeldrager van Israël, […]
Vreeland
Geluk is als een waterplant: het drijft, het wiegt, en soms drijft het net te ver weg om vast te pakken. En als je te lang blijft staren, vraag je je af of het überhaupt wel van jou is geweest. Ik zit langs de Vecht. Op een bankje dat meer bank is dan ik ooit […]
Het hoedje van dertien euro
Ik draag een vissershoedje. Van dertien euro. Hugo Boss-logo op de voorkant. Niet echt. 1:1, zoals ze dat zeggen. Of noemen. Mijn vrouw vindt het lelijk. Niet subtiel-lelijk, maar opzichtige lelijkheid. Lelijk met hoofdletters en drie uitroeptekens in haar blik. Ik vind dat ik op een Britse rapper lijk.Dry your eyes mate.Ik zie mezelf zitten […]
All inclusive is All of Us
Ik zit in een all inclusive resort en voel me daar schuldig over. Niet omdat ik er zit, maar omdat ik weet wat het is.Een soort recreatiekamp voor mensen die liever niet zelf nadenken. Een veilig omheind reservaat waar alles voor je geregeld wordt: eten, drinken, animatie, een handdoekenslagveld rond het zwembad om 07:59 ’s […]
Luchtbugslogica
“History always tries to enlight you / How much been decided for you / You don’t know / So you just go / As far as you can go / But go slow.” – Pete Philly We plakken vlaggen op wat we niet durven zeggen.En we schieten op wat ons herinnert aan wie we eigenlijk […]
De hel is hier. Wij kijken weg.
Ze zeggen: “Je hebt toch het recht jezelf te verdedigen?”Alsof je op een peuter die zijn moeder niet meer wakker krijgt, mag schieten omdat je vroeger gepest bent.Alsof je, omdat je bang bent, een heel volk uit mag hongeren tot hun kinderlijfjes veranderen in getekende skeletten. Wie honger gebruikt als oorlogswapen, is niet alleen een […]
De vitrinekast van Ahmed Marcouch
Ahmed Marcouch is geen burgemeester. Ahmed Marcouch is een vitrine. Een glazen etalagepop vol morele poses. Je ziet hem glimlachen op Instagram, met een kind op zijn arm en een betoog over verbondenheid in zijn hand, terwijl achter zijn rug de werkelijkheid langzaam afbrokkelt. Arnhem, de stad die hem een podium gaf, is veranderd in […]