In het rijke palet van wereldreligies staat de islam als een bron van wijsheid, gerechtigheid en spirituele diepgang. Zijn teksten, zoals de Koran en Hadith, zijn vol met aansporingen tot barmhartigheid, gelijkheid en respect voor de mensheid. Hoe kan het dan dat dezelfde religie, die inspireerde tot poëzie, wetenschap en kunst, nu wordt misbruikt door een groep mannen die vastbesloten lijken het leven in Afghanistan te reduceren tot een nachtmerrie voor de helft van zijn bevolking?
Laten we eens kijken naar de basisprincipes van de islam. In de Koran staat duidelijk: “Er is geen dwang in de godsdienst” (2:256). Deze eenvoudige, maar krachtige verklaring benadrukt het respect voor vrije wil en persoonlijke keuze. Hoe ver staan de Taliban af van deze boodschap? Hun ‘deugdwet’, die vrouwen dwingt tot een leven achter gesloten deuren, onzichtbaar en onhoorbaar, is in wezen een dwangmaatregel die elk fundament van vrijheid vernietigt.
Ook de profeet Mohammed zelf gaf vrouwen rechten die in zijn tijd revolutionair waren. Vrouwen hadden het recht om eigendom te bezitten, te werken, en deel te nemen aan de samenleving. In de Hadith wordt zelfs vermeld dat hij zei: “De beste onder jullie zijn degenen die het beste zijn voor hun vrouwen.” Hoe kunnen de Taliban, die vrouwen verlagen tot de status van tweederangsburgers, beweren dat zij in de voetsporen van de profeet treden?
De Taliban hebben een islam gecreëerd die niets te maken heeft met de oorspronkelijke leerstellingen, maar alles met hun eigen angsten en onzekerheden. Ze zijn bang voor de kracht van vrouwen, bang voor hun eigen zwakte, bang voor de wereld die hen aan alle kanten inhaalt. Dit is geen vroomheid; dit is misogynie verpakt in religieuze taal.
In werkelijkheid is de islam een religie van compassie en rechtvaardigheid. In de soera Al-Nisa (4:1) wordt de mensheid aangespoord om rechtvaardig te zijn, vooral tegenover degenen die kwetsbaar zijn. Dit is een boodschap van bescherming, van zorgzaamheid, niet van onderdrukking. De Taliban hebben dit verdraaid tot een systeem waarin vrouwen de zwaksten zijn, en in plaats van hen te beschermen, worden ze het doelwit van systematisch geweld.
Het regime van de Taliban is in feite een schending van de islamitische principes. Hun versie van religie is een groteske travestie, een parodie op de diep spirituele waarden die miljoenen mensen over de hele wereld inspireren. De islam is niet het probleem; de Taliban zijn dat. Zij misbruiken een prachtige traditie voor hun eigen kleine, afzichtelijke doeleinden.
Wat de wereld nodig heeft, is niet meer islamitische hardliners, maar meer begrip voor de ware aard van deze religie. De islam, in zijn essentie, pleit voor een samenleving waarin rechtvaardigheid en gelijkheid vooropstaan, waarin de stem van een vrouw evenveel gewicht in de schaal legt als die van een man. Het is tijd dat we deze waarden omarmen en de Taliban afwijzen als de fanatici die ze zijn.
De wereld moet zich uitspreken tegen deze tirannie, niet alleen om de rechten van vrouwen in Afghanistan te verdedigen, maar om de zuiverheid van de islam te beschermen tegen degenen die zijn naam bezoedelen. Laten we niet vergeten dat wat de Taliban doen, niets te maken heeft met religie, maar alles met macht. En laten we niet vergeten dat de islam, net als elke andere grote religie, een boodschap van liefde, vrede en rechtvaardigheid is, niet van haat en onderdrukking.