Ik las het nieuws en moest even gaan liggen. Dave Roelvink heeft verloren van Melvin Manhoef bij een boksevent. “Ik voel me zo kut,” zei Dave na afloop. En ik? Ik voelde me precies hetzelfde. Niet omdat Dave verloren heeft, dat boeit me geen reet, maar omdat dit hele evenement überhaupt heeft plaatsgevonden. Een boksevent met Roelvink tegen Manhoef—dat is niet sport, dat is satire.
We zijn collectief de weg kwijt. Dave Roelvink in een boksring is alsof je Gordon Ramsay vraagt een hittegolf te temperen met een fles balsamico. Melvin Manhoef, een beest van een vechter, een legende in zijn eigen recht, tegenover Dave—de zoon van. Het is alsof je een pitbull laat vechten tegen een poedel die net terug is van de trimsalon. Dit is geen boksen, dit is een realityshow met bloedspatten.
Hoe zijn we hier beland? Hoe hebben we het laten gebeuren dat mannen zoals Dave Roelvink ineens vechtsporters moeten zijn? Dit is geen wedstrijd, dit is content. Content voor TikTok, Instagram en een headline op NU.nl. Er is niets authentieks meer, niets echts. Alles is een like of een comment waard.
Dit zou verboden moeten worden. Niet om Dave te beschermen, niet om Melvin te beschermen, maar om onszelf te beschermen. Tegen deze eindeloze verloedering. Tegen de waanzin van een maatschappij waarin het belangrijker is dat mensen kijken, dan dat er iets van waarde gebeurt. Dit is geen sport, dit is geen entertainment, dit is een culturele afgrond waar we allemaal met open ogen in vallen.
Ik verlang naar een wereld zonder influencers die in boksringen staan. Waar mensen doen waar ze goed in zijn. Waar een Roelvink gewoon een Roelvink mag zijn, met alle middelmatigheid van dien. En waar we Manhoef herinneren voor zijn knock-outs, niet voor een potje sparren met een socialite.
Maar nee, we kijken allemaal. We klikken, we scrollen, we liken. En dan voelen we ons kut. Net als Dave.