Ik neem mijn woorden terug. Ik neem ze allemaal terug. Elke letter, elk leesteken, elke zucht die ik ooit heb uitgestoten over de schoonheid van België. Het spijt me, maar ik was verkeerd. Zo verkeerd als een Nederlander die denkt dat hij friet met mayonaise heeft uitgevonden.
Daar reed ik, door een land dat ooit mijn hart sneller deed kloppen. Ranst. Klinkt als een scheetje dat je per ongeluk laat in een stille lift. Nabij Antwerpen, zeggen ze. Nabij de hel, zeg ik. De mist hing er dikker dan de schuld van een politicus na een bonnetjesaffaire. Een grijze, verstikkende deken die elk sprankje levensvreugde smoorde als een natte krant op een mug.
In België was ik anoniem. Dat is mooi, dacht ik eerst. Maar weet je wat nog mooier is? Ergens zijn waar je wél gezien wilt worden. Waar de zon niet verstopt zit achter een gordijn van depressie. België was een enge, grauwe bende. Een pretpark voor mensen die van tristesse houden.
Je wilt er niet wonen. Echt niet. Je gaat er naartoe als Nederland je maag vol heeft gemaakt met stress en ellende, en je denkt: “Hé, misschien is het gras wel groener aan de overkant.” Maar het is niet groener. Het is grijs. Grauw. Goor.
Terwijl ik die dikke mist achter me liet als een slechte herinnering aan een blind date, besefte ik het. Als ik dan toch wegga uit Nederland, ga ik voor een land met zon, zee en mensen die nog weten hoe ze moeten lachen zonder dat het pijn doet. En dat is België zeker niet.
Dus ik gok nu op Marbella. Ja, Marbella. Waar de zon schijnt als een gloeilamp op steroïden en waar het strand er niet uitziet alsof het net is gebruikt als decor voor een post-apocalyptische film. Waar de mensen zo bruin zijn dat ze eruitzien als wandelende lederwaren en waar ‘depressie’ alleen een kuiltje in het zand is dat je per ongeluk maakt met je alcoholvrije-cocktailglas.
Ik neem mijn woorden terug, België. Je bent niet de prins op het witte paard. Je bent de kikker die ik kuste, in de hoop dat je zou veranderen. Maar je bleef een kikker. Een grauwe, mistige kikker.
Marbella, ik kom eraan. Red een stoel voor me bij de beachclub. Ik heb wat zonneschijn nodig om de Belgische mist uit mijn systeem te spoelen