Gent, of misschien toch niet
Er zijn dagen dat ik in Gent wil wonen. Niet in Antwerpen, want Antwerpen is te veel Rotterdam met een accent. Een stad waar de gevels te perfect zijn en de mensen te druk. Nee, ik wil Gent. Een stad die ruikt naar geschiedenis, waar de stenen verhalen fluisteren van een tijd die langzaam voorbijging. […]
Op zoek naar de rustige Marokkaan
Ik ben nu al een tijdje getrouwd met een Marokkaanse vrouw. Een fantastische vrouw, dat moet gezegd worden. Stil, bedachtzaam, zo’n type dat je altijd gelijk wil geven, zelfs als je fout zit. Maar waar zij stil is, vult de rest van de Marokkaanse mannen het decibelgat in haar familie en ver daarbuiten met een […]
De geblinddoekte wereld
Ik ben geen psycholoog. Of socioloog. Of een antropoloog. Of wat voor ‘loog’ dan ook. Ik ken er ook geen. Nou ja, misschien wel, maar niet bewust. Misschien heb ik ooit een psycholoog de hand geschud bij een verjaardag, terwijl ik me afvroeg waarom de bitterballen koud waren. Maar dat telt niet. Ik ken wel […]
De kerstboom cuisine
In een tijd waarin alles vegan, bio en lokaal moet zijn, verbaast het me weinig dat de kerstboom een nieuwe carrière heeft gevonden. Maar koken? Serieus? Ik lees het artikel drie keer en probeer de logica te ontrafelen. De gemeente Gent heeft een advies uitgebracht waarin ze haar inwoners ontmoedigt hun kerstboom in de soep […]
Ahmed Ouled Sadik
Ik kende hem niet. Nog steeds niet. Maar toch weet hij een plek te vinden, ergens daarbinnen, waar ik normaal alleen laat komen wat veilig is. Hij, een onbekende man uit Amersfoort, dringt mijn hart binnen zoals een zeldzaam liedje dat doet. Ongevraagd, maar welkom. Ahmed Ouled Sadik. Zijn naam klinkt nu alsof ik hem […]
De dwaasheid van goede manieren
Ik zat op YouTube te scrollen, zoals ik dat wel vaker doe wanneer de dag te groot voelt en mijn gedachten te klein. Een islamitisch geleerde verscheen op mijn scherm, met een stem als een kalme rivier. Hij zei dat twee derde van alle kennis bestaat uit goede manieren. Dat zette mij aan het denken. […]
De stad waar drama nooit ver te zoeken is
Rotterdam. Niet mijn stad, maar wel een stad die altijd de voorpagina weet te halen. Of het nu gaat om tragedie, chaos, of de zoveelste mislukte Feyenoord-training – je kunt er de klok op gelijkzetten dat er iets gebeurt. Deze week was geen uitzondering. De headlines kwamen harder binnen dan een vrije trap op de […]
2024: Een kroniek van krimpende woorden
Ergens in de krochten van dit jaar, tussen de onophoudelijke lawine van breaking news en de collectieve digitale slakkenpost, sijpelt het besef dat woorden niet eeuwig leven. Sommige sterven een stille dood, andere worden met schijnbare trots begraven. Het fenomeen ‘brain rot’ bijvoorbeeld, een favoriet onder TikTok-discipelen en Slack-sloebers, mag nog even blijven hangen, maar […]
De vlag als fluisterende revolutie
Ergens langs een kronkelend lint van asfalt, waar tractorbanden hun diepe groeven hebben achtergelaten, hangt een vlag ondersteboven. Het rood bloedt naar beneden, het wit lijkt bijna grijs van het stof, en het blauw kijkt moedeloos naar de grond. Een vlag die ooit boven het grasland wapperde om meeuwen en regenbuien te begroeten, is nu […]
Waarom wij sommige mensen aardig vinden (en andere niet)
Ik geloof niet in karma. Niet in sterrenbeelden, niet in het universum dat een groot plan voor ons heeft, en al helemaal niet in reïncarnatie. Maar ik geloof wel in mensen. En dat is, zo besef ik steeds vaker, een gevaarlijk geloof. Want mensen hebben iets onvoorspelbaars. De één maakt je aan het lachen door […]