Dus, daar stonden mijn vrouw en ik, ouders van drie koters die ons huis regelmatig omtoveren tot een waar slagveld van speelgoed en kabaal. Om even aan de chaos te ontsnappen, hadden we een oppas geregeld. Met de kinderen veilig achtergelaten en een vleugje vrijheid in de lucht, besloten mijn vrouw en ik om de drukte te ontvluchten. Een avondje voor onszelf, dat moest wel een goed idee zijn. Eerst een hapje eten en daarna op naar de Kleine Komedie voor de voorstelling van Nabil, getiteld ‘Nee, precies daarom’.
Als trotse vader en moeder wilden we wel wat lucht en ontspanning, maar wat volgde was een ervaring die ons allesbehalve ontspannen achterliet. Nabil, de zogenaamde veelzijdige cabaretier volgens zijn eigen website, leek vastberaden om ons een avond te bezorgen waarover we nog lang zouden napraten. Maar niet op de manier waarop je zou hopen.
De avond begon met hoge verwachtingen en een tikkeltje nieuwsgierigheid naar wat Nabil te bieden had. Zijn biografie opende met een quote van Patrick van den Hanenberg, die hem ooit bestempelde als “toptalent uit Brabant.” Brabant, het land van Anky van Grunsven en nu dus ook van Nabil. Echter, tussen die lovende woorden en de avond in de Kleine Komedie leek er iets dramatisch te zijn veranderd in het universum van Nabil.
De theaterkrant, waar van den Hanenberg voor schreef, die eerder warm was voor Nabil’s ‘Monopoly’, haalt nu hard uit. Mijns inziens is deze toneelverprutser het slechtste wat de Kleine Komedie ooit over zich heen heeft laten gaan. Een ferme uitspraak, zeker als je bedenkt dat het gebouw ooit dienst deed als fietsenstalling tijdens de Tweede Wereldoorlog.
Nabil zelf, gehuld in een aura van zenuwachtige arrogantie, probeert zich te manifesteren als een veelzijdige cabaretier. Echter, zijn imitaties en typetjes, variërend van een matige Gordon tot een mislukte vertolking van Jordanese smartlappen, misten allemaal de beoogde impact. Zijn veelzijdigheid lijkt te zijn verworden tot een reeks zwakke pogingen tot humor, waarbij elk typetje uiteindelijk neerkomt op een slechte interpretatie van een oer-Brabander.
Aan het einde van de avond zaten mijn vrouw en ik verbijsterd in de zaal, ons afvragend wat we nu eigenlijk hadden meegemaakt en waarom de voorstelling de naam ‘Nee, precies daarom’ droeg. Het leek eerder op een experiment dan een doordachte cabaretshow. Wanneer het publiek niet meeging in zijn pogingen tot interactie, viel Nabil terug op oude grappen als een matige stand-upper, waardoor de zaal slechts sporadisch in lachen uitbarstte.
Normaal gesproken ben ik kritisch, maar ik had mijn verwachtingen al niet al te hoog gesteld. Toch bleek de avond zo’n deceptie dat ik me afvroeg waarom we onze tijd, geld, en de Kleine Komedie eraan hadden besteed. Naast mij zat een vriendelijke man met een brilletje, aan wie ik bij aanvang van de show nog beleefd vroeg of hij Nabil kende. Hij bekende dat dit niet het geval was, maar hij was wel fan van Najib Amhali. In mijn gedachten voegde ik eraan toe: “Dan zal deze Marokkaan ook wel goed zijn.” Een gedachte die al snel de kop werd ingedrukt door de realiteit van Nabil’s optreden.
Ik heb ooit besloten mijn leven op te offeren voor anderen, advies te geven zodat zij kunnen groeien, en er zelf niet beter van te worden. Nabil, geboren in ’84 en dit jaar 40, heeft nog 40 jaar te gaan in zijn werkzame leven. Een beetje MBO-opleiding zou hem niet misstaan, zodat hij op z’n minst nuttig kan zijn voor de maatschappij. Het UWV heeft vast nog wel een potje om hem vooruit te helpen, want na mijn zoektocht blijkt dat Nabil niet alleen slecht acteert in films, maar ook zijn laatste twee voorstellingen, ‘Absurd’ en ‘Nee, precies daarom’, worden de grond in geboord.
Beatboxen kan hij aardig, maar dat is zo jaren ’90. Zijn piano- en gitaarspel zijn niet bepaald virtuoos, en zijn stand-up comedy is matig met voorspelbare, uitgemolken grappen die veel te lang duren. Kortom, Nabil, ga voor geluk, maar niet meer op dat podium. Zoek iets waar je écht goed in bent en bouw meteen een pensioen op. Carrièreswitch, mijn beste, carrièreswitch.