Beste Alex,
Het begon als een lumineus idee, samen met mijn zakenpartner en een derde compagnon een bedrijf te starten in tijdelijke huisvesting. Het plan was om hoogwaardige woningen te ontwikkelen voor arbeidsmigranten en asielzoekers, een nobel streven gezien de schrijnende woningnood die de krantenkoppen domineert. Maar helaas, het ging al snel mis. Mijn zakenpartner en de nieuwkomer in ons trio konden het zakelijk gezien niet met elkaar vinden. Vooral omdat mijn zakenpartner werd afgeschilderd als mijn volgeling. Ik had er een vaag idee van, maar het werd pas echt duidelijk toen ik naar mijn geliefde Ajax ging. Daar leerde ik de ware betekenis van het woord kennen, en vooral wat onze derde man, Bob, ermee bedoelde.
Bij Ajax zie je direct wie de touwtjes in handen heeft wanneer de spelers het veld opkomen. Assistent 1, Hedwiges Maduro, neemt direct het voortouw, geeft aanwijzingen en helpt waar nodig. Michael Valkanis, ook wel de Griek genoemd, is overduidelijk de baas, met van ‘t Schip, de hoofdtrainer, die regelmatig zijn oor te luister legt. Alessandro Schoenmaker rent heen en weer om ervoor te zorgen dat de spelers warm blijven. En dan heb je Bakkati. Verloren en hopeloos staat hij daar, vaak met zijn handen op zijn rug of over elkaar gevouwen voor zijn borst, knikkend en lachend. Bijna altijd met zijn rug naar de spelers die bezig zijn met de warming-up.
Bakkati is nutteloos. Een mislukte ex-voetballer, weinig indrukwekkend en vooral overbodig. Hij is als de voorhuid van een penis – volstrekt doelloos, er gewoon omdat het er is, maar eigenlijk hygiënischer als het weg is. Bakkati is de menselijke endeldarm van Jaap Stam. Toen hij uit het achterste van Jaap kroop en het daglicht zag, was hij angstig, tastend en had geen idee wat hij moest doen. Als een konijn in de koplampen keek hij om zich heen, verloochende alles en iedereen om maar bekend te worden.
Wat in Groningen geboren wordt, hoort in Groningen te blijven of naar Duitsland te vertrekken. Het hoort niet thuis in de beschaafde wereld. Er is een reden waarom het daar geboren wordt. Groningen is waar je naartoe gaat als je hele leven een puinhoop is en je zeker wilt zijn dat je nooit meer een geciviliseerd mens tegenkomt. En dat, ja dat, halen wij naar Amsterdam. Ik hoopte dat Stam hem meebracht, in de hoop Feyenoord van binnenuit te saboteren. Ik nam Said Bakkati mee, want dan wisten we zeker dat Feyenoord het nooit goed zou doen. En dat bleek waar te zijn. Jaap werd ontslagen, maar Said bleef.
Said loopt ongemakkelijk over het veld, wetende dat hij er niet hoort te zijn. Hij had accountmanager van Coca Cola moeten zijn, zijn kuifachtige kapsel pronkend terwijl hij vertelt dat je echt deze nieuwe Cola Zero moet nemen, omdat het minder suiker bevat maar precies hetzelfde smaakt. Een absolute leugen, net als het talent van Bakkati. Bij de eerste slok proef je de ranzige, bittere smaak van aspartaam, zoals bij de eerste stap van Said Bakkati op het veld.
Said is als een Kakapo. Kent u de Kakapo? Een van de domste dieren ter wereld. Deze papegaai vergeet regelmatig hoe zwaar hij is, waardoor hij bij het opstijgen neerploft. Hij kan niet eens vliegen. Ook loopt hij nietsvermoedend op zijn vijanden af. Zie hier, de assistent-trainer van Ajax. Hij leidt de jonge jongens keer op keer rechtstreeks in de armen van de vijand, onder het mom van ervaring. Woorden als: “Nee joh, die jongens zijn niets, ik was ook assistent-trainer bij Feyenoord,” resulteerden in een pijnlijke 0-4 nederlaag in de Amsterdam Arena.
Toen John van ’t Schip eindelijk het roer overnam van Maurice Steijn, hoopte ik oprecht dat hij Bakkati zou vertellen dat voetbal moeilijker is dan 1+1 en dat hij toch echt iets anders moest gaan doen met zijn leven. Maar tot mijn verbazing mocht hij blijven. Hij mocht de mooiste club van Nederland blijven besmetten met zijn reeks aan wanprestaties. En dit alles zonder enige vorm van schaamte. Said wandelt wat ongeïnteresseerd over het veld, handen op de rug, kijkt een beetje rond, probeert een balletje te trappen, lacht om de grappen van Hedwiges. Draait nog een keer rond. En loopt weer naar binnen. Dat was de warming-up.
Tijdens de wedstrijd doet hij helemaal niets. In de wedstrijd van 7 maart tegen Aston Villa was het bijvoorbeeld duidelijk te zien dat Gooijer, het jonge talent, het niet aankon. Henderson had alleen al ademhalingsoefeningen nodig vanwege het schreeuwen tegen Gooijer. Die jongen was kapot. Hij had al een domme gele kaart en wat zou je dan als Bakkati moeten adviseren aan van ’t Schip, terwijl je met een iPad naast hem op de bank zit? Dat je Gooijer moet wisselen, toch? Maar Bakkati doet dat niet. Nee, Said besluit theatraal op te staan, zo nu en dan, met zijn kleine, morsige handen in de lucht, omdat hij het niet eens is met een beslissing van de scheidsrechter. Waarschijnlijk begrijpt hij de situatie niet eens. Maar dat doet er niet toe.
Alex, het is nog maar 5 dagen. Je mag bijna beginnen. Ik heb gehoord dat je Pascal Jansen als hoofdtrainer wilt aanstellen. Goede keuze, denk ik. Maar alsjeblieft, bevrijd ons van Said Bakkati. Dan heb je al zoveel goeds gedaan als directeur, dat je nooit meer iets fout kunt doen.
Alex, veel succes! Said, fijne ramadan!
Groet,
Masterrebel