De zomer fluistert
over verloren liefde,
de winter herhaalt echo’s
van wat nooit kwam.
Een mens wacht, kijkt
naar wolken die verschuiven,
denkt dat elke druppel
zijn verlangen raakt.
Maar de seizoenen,
die malen door,
koud en warm,
onbewogen door het lot.
Eén man,
op zoek naar wat ooit beloofd werd,
zijn hart in handen,
legt het neer in de aarde.
Herinnering is troef,
de toekomst een fabel.
Vergeten bestaat niet,
de wind draagt alles mee.