Mijn vader is geboren in het midden-oosten,
in een land van oorlog, waar stilte zelden bleef,
oorlog door Israël, oorlog voor Israël,
een strijd van generaties, een geschiedenis die schreef.
Hij vertrok niet in haast, geen vlucht in de nacht,
maar een rustige stap naar een land zonder strijd,
waar leren een toekomst beloofde,
waar kennis gewicht kreeg, de zwaarte ontwijd.
Zijn trauma’s zwegen niet in het vreemde land,
ze droegen zich voort, onzichtbaar maar zwaar,
en werden mijn last, mijn schaduw, mijn strijd,
zijn pijn werd het mijne, zijn leed aan mijn jaar.
Ik ben bijna veertig, bijna zover,
dat ik het nog kan leren, waar hij niet meer kan,
een reis door wat het heeft gekost,
wat ons verbindt, vader en man.