Vandaag dacht ik na. Echt goed na. Dat was lang geleden. Want ik had een writer’s block. Een blokkade. Een intellectuele constipatie. Maar nu ben ik eruit, en ik moest weer iets schrijven. En het is goed. Nee, het is briljant.
Ondertussen gaat alles mis. De PVV en BBB zitten in een bestuurscrisis. Incapabele gekkies. Het type mensen dat bij een quizshow een joker inzet en dan nog steeds het verkeerde antwoord geeft. Aan de overkant zitten de NSC en de VVD, die er langzaam achter komen dat ze zich niet aan hun eigen coalitieakkoord kunnen houden. Dat document is nu een soort dieetboek dat vol optimisme werd aangeschaft maar nooit werd opengeslagen.
Dan het gevangeniswezen. Code zwart. Overvol, onderbemand, uitgewoond. Een gevangenis in Nederland is tegenwoordig een soort all-inclusive resort zonder personeel. Je moet zelf je handdoek op je bed leggen en hopen dat niemand hem afpakt.
En toen dacht ik: wij hebben de oplossing.
Want we hébben bestuurders. Mensen met leiderschapservaring. Mannen met visie. Die zitten alleen niet in de Tweede Kamer. Die zitten vast. Willem Holleeder, Redouan Taghi. Topbestuurders van het schaduwkabinet. Rekenmeesters van de onderwereld. En laten we eerlijk zijn: veroordeelde criminelen zijn voor de PVV geen probleem. Er zit een zekere consistentie in hun beleid: geen asielzoekers, wel criminelen.
Dus waarom proberen we het niet? Geef die jongens een kans. Zet Holleeder op Justitie. Taghi op Financiën. Schaf de blauwe envelop af en laat iedereen in termijnen afpersen. Creëer een Ministerie van Familiebedrijfjes en geef het aan de Mocro Maffia.
En als we het echt goed willen doen, halen we Bolle Jos terug. Jos wil ook wat te doen hebben. En hij heeft ervaring met vluchten, wat handig is als je eruit gestemd wordt.
Dit is een win-win-win-win-win tot de macht 75.
En als het fout gaat? Ach, het gaat toch al fout.
Maar dan met stijl.