De afwas van je geweten
We zijn kampioenen in het wegpoetsen van onze eigen troep. De afwas van ons geweten staat altijd klaar in een sopje van smoesjes en zelfrechtvaardiging. Het is een kunst die we allemaal beheersen, soms onbewust, vaak met precisie. Ik zeg iets lelijks tegen je – een opmerking die scherp is, harder binnenkomt dan bedoeld – […]
Voedselvergiftiging uit Mijdrecht
Er zijn dagen dat je denkt: het leven is een feestje. En er zijn dagen dat je denkt: ik ga dood op een toilet door te eten uit Mijdrecht. Het begon bij een tentje waar ik nooit eerder was geweest. Een schotel waarvan de smaak in eerste instantie prima was, maar al snel begon te […]
De witte jas van de caissière
Het fascineert me altijd hoe sommige mensen in een parallel universum lijken te leven. Neem bijvoorbeeld een caissière die ik ken, werkzaam bij een supermarkt waar de korting van 2 euro op je kassabon belangrijker is dan een hartoperatie. Maar als je met haar praat, lijkt het alsof ze jaren doorgebracht heeft op de universiteit, […]
Gekheid in lagen van onrechtvaardigheid
Het leven is gek. Echt. Soms kijk ik naar de wereld en lijkt alles een beetje alsof je een IKEA-kast in elkaar probeert te zetten zonder handleiding. Je denkt dat je het begrijpt, maar toch blijft er altijd een plank over. En net als je klaar bent, blijkt dat die plank eigenlijk de bodem van […]
Prutswerk met excuses
Als er iets is waar ik als prutser toch enigszins trots op ben, dan is het mijn vermogen om een zekere mate van kwaliteit af te dwingen in mijn werk. Dat wil zeggen: ik doe mijn best. Maar soms, heel soms, slaat het onvermijdelijke toe. Dat knagende gevoel na het nalezen van iets wat ik […]
Gent, of misschien toch niet
Er zijn dagen dat ik in Gent wil wonen. Niet in Antwerpen, want Antwerpen is te veel Rotterdam met een accent. Een stad waar de gevels te perfect zijn en de mensen te druk. Nee, ik wil Gent. Een stad die ruikt naar geschiedenis, waar de stenen verhalen fluisteren van een tijd die langzaam voorbijging. […]
Op zoek naar de rustige Marokkaan
Ik ben nu al een tijdje getrouwd met een Marokkaanse vrouw. Een fantastische vrouw, dat moet gezegd worden. Stil, bedachtzaam, zo’n type dat je altijd gelijk wil geven, zelfs als je fout zit. Maar waar zij stil is, vult de rest van de Marokkaanse mannen het decibelgat in haar familie en ver daarbuiten met een […]
De geblinddoekte wereld
Ik ben geen psycholoog. Of socioloog. Of een antropoloog. Of wat voor ‘loog’ dan ook. Ik ken er ook geen. Nou ja, misschien wel, maar niet bewust. Misschien heb ik ooit een psycholoog de hand geschud bij een verjaardag, terwijl ik me afvroeg waarom de bitterballen koud waren. Maar dat telt niet. Ik ken wel […]
De kerstboom cuisine
In een tijd waarin alles vegan, bio en lokaal moet zijn, verbaast het me weinig dat de kerstboom een nieuwe carrière heeft gevonden. Maar koken? Serieus? Ik lees het artikel drie keer en probeer de logica te ontrafelen. De gemeente Gent heeft een advies uitgebracht waarin ze haar inwoners ontmoedigt hun kerstboom in de soep […]
Ahmed Ouled Sadik
Ik kende hem niet. Nog steeds niet. Maar toch weet hij een plek te vinden, ergens daarbinnen, waar ik normaal alleen laat komen wat veilig is. Hij, een onbekende man uit Amersfoort, dringt mijn hart binnen zoals een zeldzaam liedje dat doet. Ongevraagd, maar welkom. Ahmed Ouled Sadik. Zijn naam klinkt nu alsof ik hem […]