24 december 2024 – Een avond om nooit te vergeten
Kerstavond. Een avond die ik doorgaans niet vier, maar stiekem omarm omdat het betaalde vrije dagen zijn. Ik houd van kerst, maar niet om de kaarsjes, de kalkoen of de kerstkransjes. Kerst is voor mij de verlichting van de werkweek. En toch, ondanks mijn heilig islamitische kijk op de feestdagen, zat ik gisteren in de […]
De verloedering van alles
Ik las het nieuws en moest even gaan liggen. Dave Roelvink heeft verloren van Melvin Manhoef bij een boksevent. “Ik voel me zo kut,” zei Dave na afloop. En ik? Ik voelde me precies hetzelfde. Niet omdat Dave verloren heeft, dat boeit me geen reet, maar omdat dit hele evenement überhaupt heeft plaatsgevonden. Een boksevent […]
De file als spiegel van de ziel
Er was een tijd, lang geleden, toen thuiswerken nog klonk als een futuristisch sprookje. Het pre-coronatijdperk, noemen we dat nu. Toen stonden we nog massaal elke ochtend bumper aan bumper, het vooruitzicht van een koffieautomaat en een megalomane baas als enige beloning. Mijn baas, een Koerd met meer ego dan competentie, was een studie op […]
Het leed dat elektrisch rijden heet
Er is geen groter kwaad dan een goed idee dat slecht wordt uitgevoerd. Elektrisch rijden bijvoorbeeld. Een oplossing voor het klimaat, de redding van de ijsberen, de toekomst van de mensheid! Totdat je er zelf in zit. Met klamme handen en een blik op het dashboard dat aan de doodskist van je bereik ligt. Nog […]
Een kerst zonder boodschap
Het is weer zover. Overal waar ik kijk, struikelen mensen over elkaar heen om de meest inclusieve, warme, en universele kerstboodschap te verzinnen. Voor iedereen, staat er dan. Voor iedereen fijne feestdagen! Voor iedereen. Dus ook voor Vladimir Poetin? Voor Bibi Netanyahu? Of voor die buurman die elke zondagochtend z’n grasmaaier aanzet alsof hij deelneemt […]
De ochtend van het verraad
Elke ochtend hetzelfde ritueel. Mijn dochtertje grijpt me vast alsof ze me nooit meer los wil laten, haar armpjes stevig om mijn nek geklemd. “Nog één knuffel, papa.” Natuurlijk. Altijd nog één knuffel. Ik voel haar hartslag tegen mijn borst, en in dat moment lijkt de wereld te smelten tot alleen wij tweeën overblijven. Maar […]
Huilen is een raar ding
Huilen is gek. Echt gek. Denk er maar eens over na: je voelt iets – verdriet, pijn, frustratie, wat dan ook – en ineens besluit je lichaam dat het tijd is om water uit je ogen te persen. Tranen. Alsof je een lekkage bent. Wie heeft dat bedacht? Waarom hebben we geen rooksignalen of een […]
Houden van
Er zijn veel mensen waarvan gehouden wordt. Ze zijn er doordrongen. Het zit in hun blik, in hun woorden, in de manier waarop ze de wereld benaderen. Een vanzelfsprekend iets, bijna irritant. Je ziet het als ze lachen om niets, een onschuldige lichtheid die ik nooit heb gekend. Ik moest bijna twintig worden. Tot die […]
Het geheugen dat nooit sluimert
Het is alsof mijn hoofd een grijze spons is, doordrenkt met woorden die ik niet wilde bewaren. Ik vergeet niet. Niet echt. Ik kan het proberen, me inbeelden dat een moment oplost in een waas van tijd, maar dat gebeurt nooit. De woorden blijven steken. Ze echoën. Niet altijd luid, niet altijd aanwezig, maar altijd […]
De erfenis van een oma met een scherpe pen
Sommige statements komen binnen als een vlakke hand op een winterse ochtend. Deze is er zo één. Een zin die zich vastbijt in je hersenpan, net als een hardnekkig refrein dat je niet loslaat. “Hoezo antisemitisch? Ik zou Netanyahu ook een lul vinden als ie niet Joods was.” Geloof me, dat lees je niet weg […]