Dag 5 in Marokko
De laatste volle dag. De zon hangt zwaar boven Tetouan, alsof hij de warmte nog even wil laten voelen voordat hij afscheid neemt. We staan voor de poorten van een weeshuis, maar die poorten blijven gesloten. Binnen wonen kinderen zonder ouders, maar ook moeders zonder veiligheid. Het is een plek waar verhalen niet naar buiten […]
Dag vier: Het begin van de weg naar huis
Chefchaouen lag nog half in de schaduw toen we de stad verlieten. De blauwe muren ademden kou, alsof ze de nacht nog niet los konden laten. Het soort kou dat niet alleen door je jas kruipt, maar ook in je botten gaat zitten. In Nederland zou je het omschrijven als ‘klam’, maar hier is het […]
De kou in Tanger en Chefchaouen (dag 2 & 3)
Dag twee begon met een kilte die zich niet alleen in de lucht bevond, maar ook in mijn hart kroop. In Tanger stond het eerste weeshuis al op ons te wachten. Niet met een lijst van noden, maar met open armen. Het voelde alsof de lucht zwaarder was in de kamer waar tientallen kinderen sliepen […]
Een dag in Marokko
Laten we eerlijk zijn: landen in Marokko voelt altijd als thuiskomen. Zelfs voor iemand die geen druppel Marokkaans bloed in zijn aderen heeft. Op 26 december jl. was dat niet anders. Tanger, die stad waar de zee en de lucht elkaar begroeten, had ons verwacht. We zouden worden opgehaald. Een jongen, veel te lief voor […]
Geen afscheid
Mijn oma heette Hendrika Wilhelmina van den Ouden. Een naam die klinkt als een doffe klap in een lege kamer. Ik had maar één oma, en zelfs die voelde niet echt van mij. Van mijn andere oma, die van mijn vaders kant, weet ik alleen dat ze Zara heette, zoals de kledingwinkel. Geen gezicht, geen […]
Een held in wankel evenwicht
Er zijn voetballers die je vergeet, en er zijn voetballers die zich in je geheugen vastbijten als een hond in een rubberen bal. Mohamed Ihattaren is van de laatste categorie. Een jongen die voetbalt alsof hij een geheim kent dat wij niet mogen weten. Hij beweegt alsof zwaartekracht alleen maar een suggestie is, alsof hij […]
24 december 2024 – Een avond om nooit te vergeten
Kerstavond. Een avond die ik doorgaans niet vier, maar stiekem omarm omdat het betaalde vrije dagen zijn. Ik houd van kerst, maar niet om de kaarsjes, de kalkoen of de kerstkransjes. Kerst is voor mij de verlichting van de werkweek. En toch, ondanks mijn heilig islamitische kijk op de feestdagen, zat ik gisteren in de […]
De verloedering van alles
Ik las het nieuws en moest even gaan liggen. Dave Roelvink heeft verloren van Melvin Manhoef bij een boksevent. “Ik voel me zo kut,” zei Dave na afloop. En ik? Ik voelde me precies hetzelfde. Niet omdat Dave verloren heeft, dat boeit me geen reet, maar omdat dit hele evenement überhaupt heeft plaatsgevonden. Een boksevent […]
De file als spiegel van de ziel
Er was een tijd, lang geleden, toen thuiswerken nog klonk als een futuristisch sprookje. Het pre-coronatijdperk, noemen we dat nu. Toen stonden we nog massaal elke ochtend bumper aan bumper, het vooruitzicht van een koffieautomaat en een megalomane baas als enige beloning. Mijn baas, een Koerd met meer ego dan competentie, was een studie op […]
Het leed dat elektrisch rijden heet
Er is geen groter kwaad dan een goed idee dat slecht wordt uitgevoerd. Elektrisch rijden bijvoorbeeld. Een oplossing voor het klimaat, de redding van de ijsberen, de toekomst van de mensheid! Totdat je er zelf in zit. Met klamme handen en een blik op het dashboard dat aan de doodskist van je bereik ligt. Nog […]