Zaterdagochtendrituelen
Elke zaterdagochtend wandel ik met een kop koffie naar het raam. Het is geen vaste afspraak, maar toch weet ik dat hij langskomt. Een Joodse man. Keppeltje op, soms een lange zwarte jas. Kinders aan de hand. De een zuigt op een lolly alsof het leven daarvan afhangt, de ander kijkt alsof hij zijn eerste […]
Grenzen
Ergens op een herfstige donderdag stel ik me voor dat ik geboren word op een grens. Niet in een land, maar precies op die dunne lijn die met een liniaal op een kaart is getrokken. Geen bordje met “Welkom in België” of een douanepost waar iemand in een uniform nors je paspoort bekijkt. Gewoon een […]
De illusie van vooruitgang
Er is iets geniepigs aan fouten. Ze komen niet met een knal of een helder signaal, maar sluipen stilletjes binnen, kruipen onder je huid, nestelen zich comfortabel in je routine. Het mooiste aan een fout is dat je hem vaak niet eens doorhebt. En de beste fouten zijn degenen die zichzelf maskeren als gewoonte – […]
Van straathoek naar stadhuis
Chaos in Amsterdam. De Israëlische fans arriveerden en de stad brandde figuurlijk los. Er kwamen rellen, sirenes, helikopters – het soort spanning dat je maar al te vaak voelt in een stad waar iets altijd lijkt te broeien, net onder de oppervlakte. En dan is er één vraag die steeds opduikt: hoe komt het dat […]
De verloren zonen van de stad
Ze zeggen dat het begint met een schreeuw. Dat alles begint met een schreeuw die door merg en been gaat. Een tram die in vlammen opgaat, een stad die siddert, ogen vol angst die kijken, maar niet echt zien. Laten we eerlijk zijn, dit is waanzin. Wat hier gebeurt—de opgeblazen trams, de scherven die als […]
Zerrouki, Laat Je Voeten Spreken – Geen Handgebaren in de Kuip
Zerrouki, luister even goed. Rotterdam is niet het soort stad waar je met gebaren wegkomt. Dit is de haven, dit is de Kuip, waar je met zeven miljoen op je naam binnenkomt en automatisch een lading verwachtingen op je schouders krijgt. Geen makkelijke taak, dat begrijp ik, maar als je voor zoveel geld binnenkomt, dan […]
Open brief aan Z.M. Willem-Alexander
Lieve Koning, U weet dat ik altijd een groot fan van u was. Niet om de titels of het protocol, maar omdat u iets van een verloren tijd bij u draagt, iets warm, menselijks, en ja, soms zelfs rebels. Maar vandaag schrijf ik u met een andere toon, omdat mijn vriend Wesley me vroeg om […]
Open brief aan Zahavi
Beste Eran Zahavi, We weten dat je van Israël houdt. Dat je trots bent op je land, een zionist in hart en nieren. En dat mag. Houden van dat stukje aarde dat ooit door mensenhanden werd afgebakend en uitgeroepen tot “dit is van ons.” Het is misschien een raar idee, om van iets te houden […]
Open brief aan burgemeester Halsema: Amsterdam, waar blijft onze eigen stem?
Geachte mevrouw Halsema, Er wordt wel eens gezegd dat alle verhalen twee kanten hebben, maar de werkelijkheid die we nu voor ons zien, doet vermoeden dat een kant harder schreeuwt dan de ander. Laat ik beginnen met het belangrijkste, het vooropgezette, het onbetwiste: geweld mag nooit, in geen enkele situatie, en ik veroordeel het dan […]
Een wedstrijd zonder grenzen
Gisteren speelde Ajax tegen Maccabi Tel Aviv. Een pot voetbal, zou je denken. Maar de wedstrijd begon al ver voor het eerste fluitsignaal. De Israëlische supporters waren naar Amsterdam gekomen, uit een land in oorlog. Het blijft een vreemde gewaarwording: terwijl thuis bommen vallen, staan zij hier, vlaggen zwaaiend, biertjes drinkend, alsof het allemaal niets […]